6 AGOSTO
COMMEMORAZIONE
DELLA
SANTA TRASFIGURAZIONE DEL SIGNORE E
SALVATORE NOSTRO GESÚ CRISTO.
Kur u shpërfitirove,o i Madh’inë Zot, më para se t’ishe vënë ngrikjë, mali i Thaborrit i glau kjielliës, pse një mjekughë e pështroi e Ati të bëri deshmì . Pietrin me Japkun e Janin i bure të ndodheshën atjé sa , pas të parìt nanì famasmët t’ote, te hera e prodhimit, si t’ishën prapë me tij ,mos të smekseshin me pesimet t’atë, të çilët t’i përmisemi bën-na të mirë paj të madhes lipisìs s’ate .
Prima che tu salissi sulla croce,Signore,un monte ha raffigurato il cielo, * e una nube lo sovrastava come tenda. * Mentre tu ti trasfiguravi * e ricevevi la testimonianza del Padre, * erano con te Pietro, Giacomo e Giovanni, * perché, dovendo essere con te anche nell’ora del tradimento˚,grazie alla contemplazione delle tue meraviglie * non temessero di fronte ai tuoi patimenti: quei patimenti che noi ti preghiamo di poter adorare in pace, * per la tua grande misericordia˚.
0 i Madh’in’Zot , më para se krikjia tue marrë dsënësit t’atë tek i larti mal, përpara atireve u shpëfitirove tue i ndritur me rrëmpat e lëvdis t’ënde . Kështu’ deshe të na dëftoje paj të dashurìs s’ate për ne e me fukjìn t’ënde të shkëlkjìerit e të Ngjallurit t’at.
Prima della tua croce, o Signore, prendendo con te i
discepoli * su un alto monte, * davanti a loro ti sei trasfigurato, * illuminandoli con bagliori di potenza, * volendo mostrare loro, * sia per amore degli uomini * che per la tua signoria, * lo splendore della risurrezione: * di essa rendi anche noi degni nella pace,perché sei misericordioso e amico degli uomini.
I shpërfitiruar mbi të lartin mal, o Shpëtues , tue pasur bashkë të parët e apostojvet lambarise me lëvdì e dëftove se ata çë dallonen me të lartitë virtutë janë bër të mirë për lëvdin e hjynushme . Tue folë më Krishtin Moiseu dhe Iliu dëftuan se Ai isht i zoti i të gjallëvet e i të vdekurëvet , Perëndia çë foli pr’anë të Ligjës e të profetravet i Njëjti të çilit zëri i t’jatit bëri deshmì nga reja e ndritçme tue thënë : giegjënie, se isht Aì çë pr’anë të krikjies dçeshi Adhin e të vdekurëvet i dha gjellën e pasosme.
Trasfigurato su di un alto monte,o Salvatore, mentre erano con te i corifei dei discepoli, gloriosamente hai rifulso, indicando che quanti risplendono per l’elevatezza delle virtú, anche della divina gloria saranno fatti degni.E Mosè ed Elia, intrattenendosi col Cristo, mostravano che egli è Signore dei vivi e dei morti˚ e il Dio che un tempo aveva parlato mediante la Legge e i profeti;a lui anche la voce del Padre dalla nube luminosa rendeva testimonianza dicendo:Ascoltatelo:con la croce egli spoglia l’ade e ai morti dona la vita eterna.
Mali çë më para kishë klënë i errët me kamnua sot bënet i ndershëm e i shejt se këmbët t’ote , o i Madh’inë Zot , u ngjipën mbi atë. Misteri çë moti i pështruam nanì u dëftua te shpërfitirimi jit përpara Pietrit , Japkut e Janit të çilët posa ngë mëndë të durojën rrëmpat e fakjies t’ënde e të lambarisurit e të veshurës t’ënde , ran te dheu me fakjie përmist . E si ishën marrë në shpirt , u çudhitën si pan Moiseun e Ilìn të flisiën me Tij mbi atë kishë të streksëj . E zëri nga Ati ,bëri deshmì tue thënë: Ki ë biri i jim i dashuri tek i çili u pëlkjeva : Atë gjegjëni : Ai do t’falënjë jetës të madhen lipisì.
Prima che tu salissi sulla croce,Signore,un monte ha raffigurato il cielo, * e una nube lo sovrastava come tenda. * Mentre tu ti trasfiguravi * e ricevevi la testimonianza del Padre, * erano con te Pietro, Giacomo e Giovanni, * perché, dovendo essere con te anche nell’ora del tradimento˚,grazie alla contemplazione delle tue meraviglie * non temessero di fronte ai tuoi patimenti: quei patimenti che noi ti preghiamo di poter adorare in pace, * per la tua grande misericordia˚.
0 i Madh’in’Zot , më para se krikjia tue marrë dsënësit t’atë tek i larti mal, përpara atireve u shpëfitirove tue i ndritur me rrëmpat e lëvdis t’ënde . Kështu’ deshe të na dëftoje paj të dashurìs s’ate për ne e me fukjìn t’ënde të shkëlkjìerit e të Ngjallurit t’at.
Prima della tua croce, o Signore, prendendo con te i
discepoli * su un alto monte, * davanti a loro ti sei trasfigurato, * illuminandoli con bagliori di potenza, * volendo mostrare loro, * sia per amore degli uomini * che per la tua signoria, * lo splendore della risurrezione: * di essa rendi anche noi degni nella pace,perché sei misericordioso e amico degli uomini.
I shpërfitiruar mbi të lartin mal, o Shpëtues , tue pasur bashkë të parët e apostojvet lambarise me lëvdì e dëftove se ata çë dallonen me të lartitë virtutë janë bër të mirë për lëvdin e hjynushme . Tue folë më Krishtin Moiseu dhe Iliu dëftuan se Ai isht i zoti i të gjallëvet e i të vdekurëvet , Perëndia çë foli pr’anë të Ligjës e të profetravet i Njëjti të çilit zëri i t’jatit bëri deshmì nga reja e ndritçme tue thënë : giegjënie, se isht Aì çë pr’anë të krikjies dçeshi Adhin e të vdekurëvet i dha gjellën e pasosme.
Trasfigurato su di un alto monte,o Salvatore, mentre erano con te i corifei dei discepoli, gloriosamente hai rifulso, indicando che quanti risplendono per l’elevatezza delle virtú, anche della divina gloria saranno fatti degni.E Mosè ed Elia, intrattenendosi col Cristo, mostravano che egli è Signore dei vivi e dei morti˚ e il Dio che un tempo aveva parlato mediante la Legge e i profeti;a lui anche la voce del Padre dalla nube luminosa rendeva testimonianza dicendo:Ascoltatelo:con la croce egli spoglia l’ade e ai morti dona la vita eterna.
Mali çë më para kishë klënë i errët me kamnua sot bënet i ndershëm e i shejt se këmbët t’ote , o i Madh’inë Zot , u ngjipën mbi atë. Misteri çë moti i pështruam nanì u dëftua te shpërfitirimi jit përpara Pietrit , Japkut e Janit të çilët posa ngë mëndë të durojën rrëmpat e fakjies t’ënde e të lambarisurit e të veshurës t’ënde , ran te dheu me fakjie përmist . E si ishën marrë në shpirt , u çudhitën si pan Moiseun e Ilìn të flisiën me Tij mbi atë kishë të streksëj . E zëri nga Ati ,bëri deshmì tue thënë: Ki ë biri i jim i dashuri tek i çili u pëlkjeva : Atë gjegjëni : Ai do t’falënjë jetës të madhen lipisì.
Un tempo coperto di caligine e di fumo è ora prezioso e santo il monte * sul quale si sono posati i tuoi piedi, Signore˚: * poiché il mistero nascosto dall’eternità˚,lo ha negli ultimi tempi manifestato * a Pietro, Giovanni e Giacomo * la tua tremenda trasfigurazione: * essi, non sopportando il fulgore del tuo volto * e lo splendore delle tue vesti, * oppressi stavano curvi col volto a terra; * nella loro estasi stupivano * vedendo Mosè ed Elia * che parlavano con te di quanto ti doveva accadere.Una voce da parte del Padre dava testimonianza, dicendo:Questi è il mio Figlio diletto,nel quale mi sono compiaciuto:ascoltatelo˚,egli donerà al mondo la grande misericordia˚.
Lëvdi … nani….
0 Krisht Perëndì , kur Ti deshe të parafitiroje Ngjallien t’ënde, more tre dsënësit t’atë, Pietrin, Japkun e Janin e u ngjipe te Thaborri , e mali; kur Ti u shpërfitirove , u pështrua me dritë e dsënësit t’atë ran te dheu me fakjie përmist, se ngë mëndë të durojën të vërrejën fakjien t’ënde të paparshme. Ëngjëjit rrodhën të të shërbejën të trëmburë; të dreruame kjielliat edhè u trëmbën e dheu u shkund si pa Zotin e lëvdìs mbi jetën.
Gloria. Ora e sempre. Tono pl. 2. Di Anatolio.
Prefigurando la tua risurrezione,o Cristo Dio,prendesti con te i tuoi tre discepoli, Pietro, Giacomo e Giovanni per salire sul Tabor.E mentre tu ti trasfiguravi, o Salvatore, il monte Tabor si ricopriva di luce.I tuoi discepoli, o Verbo,si gettarono a terra,non sopportando la vista della forma che non è dato contemplare.Gli angeli prestavano il loro servizio con timore e tremore;fremettero i cieli e la terra tremò,perché sulla terra vedevano il Signore della gloria˚.
Profetsit
Ingresso, Luce gioiosa, il prokímenon del giorno e le letture.
Piesë nga libri i Të Dalurit 24,12-18
Tha in’Zot Moiseut: ngjipu tek U te mali e rri atjè e ka t’t’jap drasat guri , ligjët e urdhurimet çë U shkruanj sa t’ja ligjërosh atireve. E u ngre Moiseu me Isuin çë i vej përpara e U ngjipën mbi malin e Perëndis. E plekjëvet i tha: ju rrini këtù e të prini njera çë të priremi tek ju. Shi se Aaroni e Or janë me ju. Në ju streks gjagjë pririj nga ata. E u ngjip Moiseu te mali e mjekugha pështroi malin e lëvdia e t’in’Zoti pështroi malin për gjashtë ditë. E tek e shtatëta ditë nga mjekugha in’Zot thirri Moiseun . E lëvdia e t’in’Zoti u dëftua si ziarrë me flaka mbi majën e malit përpara bijëvet e Israelit. E hiri Moiseu në mes të mjekughës e u ngjip mbi malin e kjëndroi atjè dizétë ditë e dizetë net .
Lettura del libro dell’Esodo (24,12-18).
Disse il Signore a Mosè: Sali verso di me sul monte e stai lí: ti darò le tavole di pietra, la Legge e i comanda¬menti che ho scritto come loro legislazione. Alzatosi Mosè, insieme a Gesú che era al suo servizio, salí sul monte di Dio. Agli anziani aveva detto: State fermi qui fino al nostro ritorno. Ecco, sono con voi Aronne e Cur: se a qual¬cuno si presentasse qualche questione, ci si rivolga a loro. E Mosè salí sul monte: la nube coprí il monte, e scese la gloria di Dio sul monte Sinai, e la nube lo ricoprí per sei giorni. Il Signore chiamò Mosè il settimo giorno dal mezzo della nube. L’aspetto della gloria del Signore era come fuoco fiammeggi¬ante sulla cima della montagna, davanti ai figli di Israele. Mosè entrò nella nube e salí sul monte, e stette là sul monte quaranta giorni e quaranta notti.
piesë nga libri i Të Dalurit 33,11-32;34,48.
In’Zot flisëj Moiseut fakje me fakje si një flet me mikum e ‘tij . Pran Moiseu vej te tendët . Po shërbëtori i ‘tij , kopili , Isui i Naviut, ngë tundej nga brënda tendës. E i tha Moiseu t’in’Zoti: shi’ Ti më thua : bëj të ngjipet ki popull, po Ti ngë më ke dëftuar kë ka t’t’dërgosh me mua. Ti më the :” të njoh më para se gjithë të t’jerët e gjete hir përpara Meje”. Në andai u gjeta hir përpara Teje, dëftou mua sa të të shoh sbëluarith, se u gjeta hir përpara teja e sa të dsë se ki komb i mathë isht populli jit .
E i thot in’Zot atij: U vet ka t’të vete përpara e ka t’t’prënjë. E ai i tha t’in’Zoti: në Ti vet ngë vien me ne, mo më dërgo këndisha. E si do t’jet dsënë pë’ftet se gjeta hir përpara Teje, u e populli i jit, në Ti vet ngë vien bashkë me ne ? E u e populli jit do t’jemi Lëvduar përpara gjithë kombëvet çë janë të jeta. E i tha in’Zot Moiseut: do t’bënjë atë çë më the, se gjete hir përpara meje e të njoha më para se gjithë. E i thot Moiseu : dëftomë lëvdìn t’ënde. E in’Zot i tha : u vet do të vete përpara teje me lëvdìn t’ënde e përpara teje do t’thërres embrin t’im, Zoti, e do t’kem lipisì për kë më ka ënda e do t’i jap hirin t’im kuj më pëlkjén. E shtoi : po ti ngë mëndë t’më shohësh fakjien t’ime : kush të shohënjë fakjen t’ime, ngë mëndë të rronjë. E tha edhé in’ Zot: shi një vend ndë anëzë meje, vuru mbi atë gur. Si të shkonjë lëvdia jime u ka t’t’vë te grika e shkëmbit e ka t’t’pështronjë me dorën t’ime, njera çë u do t’kem shkuar. Pran si u të t’ndsier dorën, ti do t’më shohësh nga prapa, po fakjia jime ngë do t’ftonet. Si u ngre menatnet Moiseu, u ngjip te mali Sinà, si i kishë urdhuruar in’Zot. E u sdrip in’ Zot te mjekugha e mbeti përpara atij atjé e thirri embrin e t’in’Zoti. E shkoi in’Zot përpara e thërriti : Perëndia i Madh’in’Zot i mëshirushëm e lipisiar, i duruashëm e shum’i mirë e i vërtet! E njize Moiseu u shtu te dheu me fakjie përmist e e proskjinisi.
Lettura del libro dell’Esodo (33,11-23 e 34,4-6.8).
Il Signore ha parlato a Mosè faccia a faccia, come uno parla con il suo amico; dopo egli ritornava nell’accampamento, ma il suo giovane inserviente, Gesú figlio di Nave, non si allontanava dalla tenda. Mosè disse al Signore: Ecco, tu mi dici: Conduci questo popolo; ma non mi hai manifestato chi manderai con me. Mi hai detto: Io ti conosco al di sopra di tutti, e tu hai trovato grazia presso di me. Se dunque ho trovato grazia presso di te, manifestami te stesso, affi¬nché io ti veda distintamente, cosí avrò trovato grazia al tuo cospetto, e affinché io sappia che è popolo tuo questa grande nazione.
E il Signore gli disse: Io stesso camminerò davanti a te e ti darò riposo. E Mosè rispose: Se non vieni tu stesso con noi, non mi far partire di qui. Come potrebbe essere veramente noto che ho trovato grazia presso di te, io e il tuo popolo, se non perché tu stesso cammini con noi? Allora io e il tuo popolo saremo glorificati al di sopra di tutte le genti che sono sulla terra. E il Signore disse a Mosè: Anche alla parola che hai detto io darò compimento, perché hai trovato grazia al mio cospetto e io ti conosco al di sopra di tutti. E Mosè gli disse: Mostrami la tua gloria. Ed egli disse: Io passerò davanti a te con la mia gloria e proclamerò il mio nome ‘Signore’ davanti a te; e farò mise¬ricordia a chi farò misericordia e avrò pietà di chi avrò pietà. E aggiunse: Non potrai vedere il mio volto, perché nessun uomo vedrà il mio volto e resterà in vita. E disse il Signore: Ecco un luogo presso di me; starai su questa roccia. Quando la mia gloria passerà, io ti porrò nel cavo della roccia e ti coprirò con la mia mano sinché io sia passato, poi toglierò la mano, e allora tu mi vedrai di spalle: ma il mio volto non ti sarà mostrato.
Mosè si levò presto al mattino e salí sul monte Sinai, come gli aveva ordinato il Signore. E il Signore scese nella nube e stette là presso di lui e proclamò il nome del Signo¬re. Il Signore passò davanti a lui e gridò: Signore, Dio pietoso, misericordioso, longanime, di grande misericordia e veritiero. E Mosè si affrettò a curvarsi a terra e adorò il Signore.
Piesë nga i 3ti Libër i Rrregjëravet XIX,3-9,11-13.15,16
Tek ato ditë Iliu jerdhi në Bersabé të Judhës e la atjé dialin e vate në shkretirë çë ishë largu një ditë dhrom e u uj nën njëi spartie e u kjëllua gjumi e flejti atjé përposh drurit. E shi se një njerì e ngau e i tha : Ngreu , ha e pi . E vërrejti Iliu e pa nd’anëzë t’kries s’tij një petëskaçatë e pjegurë mbi gur të ngrohtë e një kjelkjë ujë. E Iliu u ngre, hëngri , piu e pameta u kjëllua .E pameta u pruar Ëngjëlli i t’in’Zoti e e ngau e i tha: Ngreu,ha o pi , pse dhromi çë ka t’bësh isht i glat. E ai u ngre,
hëngri, piu e me fukjìn e atij gjëri jetshi dizetë ditë e dizétë natë njera te mali Horeb.
E hiri te një shpellë e i shkoi natën. E shi’ se in'Zot i foli pameta e i tha : ka të dalsh andej e ka të hipesh te mali përpara t’in’Zoti e shi’ se in’Zot ka t’shkonjë.
E shi si shkoi in’Zot : kle një erë e madhe dhe e fortë çë jos malet e drëmon gurët përpara t’in’Zoti. Po in’Zot ngë ishë te era ; pas erës dhetundie, po in’Zot ngë ishë te dhetundia e pas dhetundies ziarrë , po ngë ishë te ziarri in’Zot e pas ziarrit një zë i njëi erie a lehtë e atjé ishë in’Zot. E streksi se si Iliu gjegji, pështroi fakjien më mëntin e dolli e mbeti përpara shpellës. E i tha in’Zot : Ets, priru te dhromi jit e ndrekju për shkretirën e Damaskut e liej Eliseun, të birin e Shfatit, profet në vend t’ënt.
Lettura del terzo libro dei Re (3[1]19,3-16).
In quei giorni, Elia giunse a Bersabea terra di Giuda e là lasciò il suo ragazzo. Quanto a lui, fece una giornata di cammino nel deserto, arrivò presso un ginepro, si sedette là sotto, poi si sdraiò e si addormentò sotto la pianta. Ma ecco, qual¬cuno lo toccò e gli disse: Àlzati, mangia e bevi, perché hai ancora molta strada da fare. Elia guardò ed ecco vicino al suo capo delle focacce di spelta e una brocca d’acqua. Si alzò, mangiò e bevve e tornò a sdraiarsi. Ma l’angelo del Signore venne una seconda volta, lo toccò e gli disse: Àlzati, mangia e bevi, perché hai ancora molta strada da fare. Egli si alzò, mangiò e bevve e, per la forza di quel cibo, cammi¬nò quaran¬ta giorni e quaranta notti, fino al monte Oreb: là entrò in una grotta dove si fermò.
Ed ecco, gli fu rivolta la parola del Signore: Che fai qui? Ed Elia rispose: Sono pieno di zelo per il Signore onnipotente, perché i figli d’Israele hanno abbandonato il tuo patto, hanno abbattuto i tuoi altari e hanno ucciso di spada i tuoi profeti. Sono rimasto io solo, e cercano di togliermi la vita. Il Signore gli disse: Va’, ritorna sui tuoi passi, prendi la strada del deserto di Damasco e ungi Eliseo figlio di Safat come profeta, al posto tuo.
Apostiha
Lëvdi … nani….
0 Krisht Perëndì , kur Ti deshe të parafitiroje Ngjallien t’ënde, more tre dsënësit t’atë, Pietrin, Japkun e Janin e u ngjipe te Thaborri , e mali; kur Ti u shpërfitirove , u pështrua me dritë e dsënësit t’atë ran te dheu me fakjie përmist, se ngë mëndë të durojën të vërrejën fakjien t’ënde të paparshme. Ëngjëjit rrodhën të të shërbejën të trëmburë; të dreruame kjielliat edhè u trëmbën e dheu u shkund si pa Zotin e lëvdìs mbi jetën.
Gloria. Ora e sempre. Tono pl. 2. Di Anatolio.
Prefigurando la tua risurrezione,o Cristo Dio,prendesti con te i tuoi tre discepoli, Pietro, Giacomo e Giovanni per salire sul Tabor.E mentre tu ti trasfiguravi, o Salvatore, il monte Tabor si ricopriva di luce.I tuoi discepoli, o Verbo,si gettarono a terra,non sopportando la vista della forma che non è dato contemplare.Gli angeli prestavano il loro servizio con timore e tremore;fremettero i cieli e la terra tremò,perché sulla terra vedevano il Signore della gloria˚.
Profetsit
Ingresso, Luce gioiosa, il prokímenon del giorno e le letture.
Piesë nga libri i Të Dalurit 24,12-18
Tha in’Zot Moiseut: ngjipu tek U te mali e rri atjè e ka t’t’jap drasat guri , ligjët e urdhurimet çë U shkruanj sa t’ja ligjërosh atireve. E u ngre Moiseu me Isuin çë i vej përpara e U ngjipën mbi malin e Perëndis. E plekjëvet i tha: ju rrini këtù e të prini njera çë të priremi tek ju. Shi se Aaroni e Or janë me ju. Në ju streks gjagjë pririj nga ata. E u ngjip Moiseu te mali e mjekugha pështroi malin e lëvdia e t’in’Zoti pështroi malin për gjashtë ditë. E tek e shtatëta ditë nga mjekugha in’Zot thirri Moiseun . E lëvdia e t’in’Zoti u dëftua si ziarrë me flaka mbi majën e malit përpara bijëvet e Israelit. E hiri Moiseu në mes të mjekughës e u ngjip mbi malin e kjëndroi atjè dizétë ditë e dizetë net .
Lettura del libro dell’Esodo (24,12-18).
Disse il Signore a Mosè: Sali verso di me sul monte e stai lí: ti darò le tavole di pietra, la Legge e i comanda¬menti che ho scritto come loro legislazione. Alzatosi Mosè, insieme a Gesú che era al suo servizio, salí sul monte di Dio. Agli anziani aveva detto: State fermi qui fino al nostro ritorno. Ecco, sono con voi Aronne e Cur: se a qual¬cuno si presentasse qualche questione, ci si rivolga a loro. E Mosè salí sul monte: la nube coprí il monte, e scese la gloria di Dio sul monte Sinai, e la nube lo ricoprí per sei giorni. Il Signore chiamò Mosè il settimo giorno dal mezzo della nube. L’aspetto della gloria del Signore era come fuoco fiammeggi¬ante sulla cima della montagna, davanti ai figli di Israele. Mosè entrò nella nube e salí sul monte, e stette là sul monte quaranta giorni e quaranta notti.
piesë nga libri i Të Dalurit 33,11-32;34,48.
In’Zot flisëj Moiseut fakje me fakje si një flet me mikum e ‘tij . Pran Moiseu vej te tendët . Po shërbëtori i ‘tij , kopili , Isui i Naviut, ngë tundej nga brënda tendës. E i tha Moiseu t’in’Zoti: shi’ Ti më thua : bëj të ngjipet ki popull, po Ti ngë më ke dëftuar kë ka t’t’dërgosh me mua. Ti më the :” të njoh më para se gjithë të t’jerët e gjete hir përpara Meje”. Në andai u gjeta hir përpara Teje, dëftou mua sa të të shoh sbëluarith, se u gjeta hir përpara teja e sa të dsë se ki komb i mathë isht populli jit .
E i thot in’Zot atij: U vet ka t’të vete përpara e ka t’t’prënjë. E ai i tha t’in’Zoti: në Ti vet ngë vien me ne, mo më dërgo këndisha. E si do t’jet dsënë pë’ftet se gjeta hir përpara Teje, u e populli i jit, në Ti vet ngë vien bashkë me ne ? E u e populli jit do t’jemi Lëvduar përpara gjithë kombëvet çë janë të jeta. E i tha in’Zot Moiseut: do t’bënjë atë çë më the, se gjete hir përpara meje e të njoha më para se gjithë. E i thot Moiseu : dëftomë lëvdìn t’ënde. E in’Zot i tha : u vet do të vete përpara teje me lëvdìn t’ënde e përpara teje do t’thërres embrin t’im, Zoti, e do t’kem lipisì për kë më ka ënda e do t’i jap hirin t’im kuj më pëlkjén. E shtoi : po ti ngë mëndë t’më shohësh fakjien t’ime : kush të shohënjë fakjen t’ime, ngë mëndë të rronjë. E tha edhé in’ Zot: shi një vend ndë anëzë meje, vuru mbi atë gur. Si të shkonjë lëvdia jime u ka t’t’vë te grika e shkëmbit e ka t’t’pështronjë me dorën t’ime, njera çë u do t’kem shkuar. Pran si u të t’ndsier dorën, ti do t’më shohësh nga prapa, po fakjia jime ngë do t’ftonet. Si u ngre menatnet Moiseu, u ngjip te mali Sinà, si i kishë urdhuruar in’Zot. E u sdrip in’ Zot te mjekugha e mbeti përpara atij atjé e thirri embrin e t’in’Zoti. E shkoi in’Zot përpara e thërriti : Perëndia i Madh’in’Zot i mëshirushëm e lipisiar, i duruashëm e shum’i mirë e i vërtet! E njize Moiseu u shtu te dheu me fakjie përmist e e proskjinisi.
Lettura del libro dell’Esodo (33,11-23 e 34,4-6.8).
Il Signore ha parlato a Mosè faccia a faccia, come uno parla con il suo amico; dopo egli ritornava nell’accampamento, ma il suo giovane inserviente, Gesú figlio di Nave, non si allontanava dalla tenda. Mosè disse al Signore: Ecco, tu mi dici: Conduci questo popolo; ma non mi hai manifestato chi manderai con me. Mi hai detto: Io ti conosco al di sopra di tutti, e tu hai trovato grazia presso di me. Se dunque ho trovato grazia presso di te, manifestami te stesso, affi¬nché io ti veda distintamente, cosí avrò trovato grazia al tuo cospetto, e affinché io sappia che è popolo tuo questa grande nazione.
E il Signore gli disse: Io stesso camminerò davanti a te e ti darò riposo. E Mosè rispose: Se non vieni tu stesso con noi, non mi far partire di qui. Come potrebbe essere veramente noto che ho trovato grazia presso di te, io e il tuo popolo, se non perché tu stesso cammini con noi? Allora io e il tuo popolo saremo glorificati al di sopra di tutte le genti che sono sulla terra. E il Signore disse a Mosè: Anche alla parola che hai detto io darò compimento, perché hai trovato grazia al mio cospetto e io ti conosco al di sopra di tutti. E Mosè gli disse: Mostrami la tua gloria. Ed egli disse: Io passerò davanti a te con la mia gloria e proclamerò il mio nome ‘Signore’ davanti a te; e farò mise¬ricordia a chi farò misericordia e avrò pietà di chi avrò pietà. E aggiunse: Non potrai vedere il mio volto, perché nessun uomo vedrà il mio volto e resterà in vita. E disse il Signore: Ecco un luogo presso di me; starai su questa roccia. Quando la mia gloria passerà, io ti porrò nel cavo della roccia e ti coprirò con la mia mano sinché io sia passato, poi toglierò la mano, e allora tu mi vedrai di spalle: ma il mio volto non ti sarà mostrato.
Mosè si levò presto al mattino e salí sul monte Sinai, come gli aveva ordinato il Signore. E il Signore scese nella nube e stette là presso di lui e proclamò il nome del Signo¬re. Il Signore passò davanti a lui e gridò: Signore, Dio pietoso, misericordioso, longanime, di grande misericordia e veritiero. E Mosè si affrettò a curvarsi a terra e adorò il Signore.
Piesë nga i 3ti Libër i Rrregjëravet XIX,3-9,11-13.15,16
Tek ato ditë Iliu jerdhi në Bersabé të Judhës e la atjé dialin e vate në shkretirë çë ishë largu një ditë dhrom e u uj nën njëi spartie e u kjëllua gjumi e flejti atjé përposh drurit. E shi se një njerì e ngau e i tha : Ngreu , ha e pi . E vërrejti Iliu e pa nd’anëzë t’kries s’tij një petëskaçatë e pjegurë mbi gur të ngrohtë e një kjelkjë ujë. E Iliu u ngre, hëngri , piu e pameta u kjëllua .E pameta u pruar Ëngjëlli i t’in’Zoti e e ngau e i tha: Ngreu,ha o pi , pse dhromi çë ka t’bësh isht i glat. E ai u ngre,
hëngri, piu e me fukjìn e atij gjëri jetshi dizetë ditë e dizétë natë njera te mali Horeb.
E hiri te një shpellë e i shkoi natën. E shi’ se in'Zot i foli pameta e i tha : ka të dalsh andej e ka të hipesh te mali përpara t’in’Zoti e shi’ se in’Zot ka t’shkonjë.
E shi si shkoi in’Zot : kle një erë e madhe dhe e fortë çë jos malet e drëmon gurët përpara t’in’Zoti. Po in’Zot ngë ishë te era ; pas erës dhetundie, po in’Zot ngë ishë te dhetundia e pas dhetundies ziarrë , po ngë ishë te ziarri in’Zot e pas ziarrit një zë i njëi erie a lehtë e atjé ishë in’Zot. E streksi se si Iliu gjegji, pështroi fakjien më mëntin e dolli e mbeti përpara shpellës. E i tha in’Zot : Ets, priru te dhromi jit e ndrekju për shkretirën e Damaskut e liej Eliseun, të birin e Shfatit, profet në vend t’ënt.
Lettura del terzo libro dei Re (3[1]19,3-16).
In quei giorni, Elia giunse a Bersabea terra di Giuda e là lasciò il suo ragazzo. Quanto a lui, fece una giornata di cammino nel deserto, arrivò presso un ginepro, si sedette là sotto, poi si sdraiò e si addormentò sotto la pianta. Ma ecco, qual¬cuno lo toccò e gli disse: Àlzati, mangia e bevi, perché hai ancora molta strada da fare. Elia guardò ed ecco vicino al suo capo delle focacce di spelta e una brocca d’acqua. Si alzò, mangiò e bevve e tornò a sdraiarsi. Ma l’angelo del Signore venne una seconda volta, lo toccò e gli disse: Àlzati, mangia e bevi, perché hai ancora molta strada da fare. Egli si alzò, mangiò e bevve e, per la forza di quel cibo, cammi¬nò quaran¬ta giorni e quaranta notti, fino al monte Oreb: là entrò in una grotta dove si fermò.
Ed ecco, gli fu rivolta la parola del Signore: Che fai qui? Ed Elia rispose: Sono pieno di zelo per il Signore onnipotente, perché i figli d’Israele hanno abbandonato il tuo patto, hanno abbattuto i tuoi altari e hanno ucciso di spada i tuoi profeti. Sono rimasto io solo, e cercano di togliermi la vita. Il Signore gli disse: Va’, ritorna sui tuoi passi, prendi la strada del deserto di Damasco e ungi Eliseo figlio di Safat come profeta, al posto tuo.
Apostiha
Ai çë ahierna foli Moiseut mbi Malin Sinai me shengje tue thënës:U jam të Klënit , sot dëftonet mbi malin o Taborrit dsënësëvet o ‘tij tue sbëluar se tek ai natura njerëzore çë ai mori ka pameta bukurìn e parë o fitirës së hjynushme. E si deshmëtarë të kësaj dhuratie e piestarë të këtij gëzimi deshi përpara Moiseun e Iliun çë profetizuan vdekjien ngrikjë e shpëtonjësen Ngjallie.
Ms, 88, T’atë janë kjielliat e jiti ë dheu ; giithësìn e stise Ti e plotësìn e ‘ saj ;Ti bëre veriun e dejtin .
Colui che un tempo, mediante simboli, aveva parlato con Mosè sul monte Sinai, dicendo:Io sono ‘Colui che E’,trasfiguratosi oggi sul monte Tabor alla presenza dei discepoli,ha mostrato come in lui la natura umana * riacquistasse la bellezza archetipa dell’immagine.Prendendo a testimoni di una tale grazia Mosè ed Elia,li rendeva partecipi della sua gioia,mentre essi preannunciavano il suo esodo tramite la croce,e la salvifica risurrezione.
Stico: Tuoi sono i cieli e tua è la terra, il mondo e ciò che lo riempie tu hai fondato.
Kur Davidhi , stërgjisi i t’inë’Zoti pa në shpirt të jardhurit t’atë në mishë, ai ghrisi gjithë kriesën të gëzonej tue thërritur në profetsi : “ Taborri dhe Ermoni do t’bëjën haré mbi embrin t’ënt”, pse vërteta Ti u ngjipe mbë këtë mal me dsënësit t’atë. Pr’anë të shpërfitirimit t’ënt Ti bëre të shkëlkjèj pameta natura e errurë në Adham tue e ndërruar në lëvdi e në të shkëlkjìerit e Hjynìs t’ënde. Andai na thërresiëm: o Krionjësi i gjithësis , paçë lëvdì !
Thavori dhe Ermoni do t’bëjën harè embrit t’ënt.
Prevedendo in Spirito la tua venuta tra gli uomini, nella carne,o Figlio Unigenito, già da lungi Davide, padre di Dio,convocava la creazione alla festa, esclamando profeticamente:Il Tabor e l’Ermon nel tuo nome esulteranno.Salito infatti su questo monte,o Salvatore, insieme ai tuoi discepoli,trasfigurandoti hai reso di nuovo radiosa la natura un tempo oscuratasi in Adamo,facendola passare alla gloria e allo splendore della tua divinità. Noi dunque a te acclamiamo:Artefice del’universo,Signore,gloria a te.
Stico: Il Tabor e l’Ermon nel tuo nome esulteranno.
0 i pazënë Krisht, kur të Parët Apostojvet shikojën të padukëshmen Dritëa t’ënde e të pakjasurshmen Hjyni mbi malin e shpërfitirimit, ata klenë marrë në shpirt e të rrethuarë nga një mjekughë e ndritshme,gjegjën zërin e Atit çë vërtetoj misterin e të mishëruarit t’atë , pse pas çë more mishë kjëndrove i Biri i Vetmilér e Shpëtonjësi i jetës .
Contemplando l’insostenibile effusione della tua luce e la tua divinità inaccessibile,i prescelti tra gli apostoli, * sul monte della trasfigurazione, o Cristo senza principio, trasmutarono per l’estasi divina; * e avvolti dal chiarore della nube luminosa, udivano la voce del Padre * che confermava il mistero della tua incarnazione,perché anche dopo aver assunto la carne * tu sei un solo Unigenito Figlio e Salvatore del mondo˚.
Lëvdì ... nani … Pietrit, Janit e Japkut , të Parëvet e Apostojvet so i ‘ftove ,o i Madh’in’Zot, lëvdìn e fitirës s’hjynushme te mali i Thaborrit. Pan ata të veshurën t’ënde të shkëlkjieme si drita e fakjia jote më se dielli e posa ngë mëndë të durojën të vërrejën të papështruamit të lambarisut t’atë , ran përmist te dheu se ngë mëndë t’t’vërrejën fare. Se gjegjën një zë çë deshmoi së larti : Ki ë Biri i jim i dashur çë jerdhi te jeta sa t’shpëtoj njerëzin .
Stico: Tuoi sono i cieli e tua è la terra, il mondo e ciò che lo riempie tu hai fondato.
Kur Davidhi , stërgjisi i t’inë’Zoti pa në shpirt të jardhurit t’atë në mishë, ai ghrisi gjithë kriesën të gëzonej tue thërritur në profetsi : “ Taborri dhe Ermoni do t’bëjën haré mbi embrin t’ënt”, pse vërteta Ti u ngjipe mbë këtë mal me dsënësit t’atë. Pr’anë të shpërfitirimit t’ënt Ti bëre të shkëlkjèj pameta natura e errurë në Adham tue e ndërruar në lëvdi e në të shkëlkjìerit e Hjynìs t’ënde. Andai na thërresiëm: o Krionjësi i gjithësis , paçë lëvdì !
Thavori dhe Ermoni do t’bëjën harè embrit t’ënt.
Prevedendo in Spirito la tua venuta tra gli uomini, nella carne,o Figlio Unigenito, già da lungi Davide, padre di Dio,convocava la creazione alla festa, esclamando profeticamente:Il Tabor e l’Ermon nel tuo nome esulteranno.Salito infatti su questo monte,o Salvatore, insieme ai tuoi discepoli,trasfigurandoti hai reso di nuovo radiosa la natura un tempo oscuratasi in Adamo,facendola passare alla gloria e allo splendore della tua divinità. Noi dunque a te acclamiamo:Artefice del’universo,Signore,gloria a te.
Stico: Il Tabor e l’Ermon nel tuo nome esulteranno.
0 i pazënë Krisht, kur të Parët Apostojvet shikojën të padukëshmen Dritëa t’ënde e të pakjasurshmen Hjyni mbi malin e shpërfitirimit, ata klenë marrë në shpirt e të rrethuarë nga një mjekughë e ndritshme,gjegjën zërin e Atit çë vërtetoj misterin e të mishëruarit t’atë , pse pas çë more mishë kjëndrove i Biri i Vetmilér e Shpëtonjësi i jetës .
Contemplando l’insostenibile effusione della tua luce e la tua divinità inaccessibile,i prescelti tra gli apostoli, * sul monte della trasfigurazione, o Cristo senza principio, trasmutarono per l’estasi divina; * e avvolti dal chiarore della nube luminosa, udivano la voce del Padre * che confermava il mistero della tua incarnazione,perché anche dopo aver assunto la carne * tu sei un solo Unigenito Figlio e Salvatore del mondo˚.
Lëvdì ... nani … Pietrit, Janit e Japkut , të Parëvet e Apostojvet so i ‘ftove ,o i Madh’in’Zot, lëvdìn e fitirës s’hjynushme te mali i Thaborrit. Pan ata të veshurën t’ënde të shkëlkjieme si drita e fakjia jote më se dielli e posa ngë mëndë të durojën të vërrejën të papështruamit të lambarisut t’atë , ran përmist te dheu se ngë mëndë t’t’vërrejën fare. Se gjegjën një zë çë deshmoi së larti : Ki ë Biri i jim i dashur çë jerdhi te jeta sa t’shpëtoj njerëzin .
A Pietro, Giovanni e Giacomo,i prescelti tra i tuoi discepoli, Signore, * hai mostrato oggi sul monte Tabor la gloria della tua forma divina:essi vedevano infatti le tue vesti risplendenti come la luce,e il tuo volto piú luminoso del sole;non riuscendo a guardare il tuo insostenibile splendore,caddero a terra˚,del tutto incapaci di fissarlo.Udivano infatti una voce che dall’alto attestava:Questi è il mio Figlio diletto,venuto nel mondo per salvare l’uomo.
Apolitikjii
Metemorofthis en to òri, Hristé o Theòs, dhìksas tis mathités su tin dhòksan su , kathòs idhìnando. Làmpson kje imìn tis amartolìs to fos su to aidhion presvìes tis Theotòku, fotodhòta, dhòksasi.
U shpërfitirove te mali , o Krisht Perëndì, tue dëftuar dsënësëvet t’atë lëvdìn t’ënde , ashtù si mëndë. Shkrepe edhé mbi ne të mëkatruamë, dritën t’ënde të përjétshme për lutiet e Mëmës s’Perëndis . 0 Dritëdhënës lëvdì Tij .
Ti sei trasfigurato sul monte, * o Cristo Dio, * facendo vedere ai tuoi discepoli la tua gloria, * per quanto lo potevano. * Fa’ risplendere anche su noi pecca-tori * la tua eterna luce, * per l’intercessione della Madre-di-Dio, * o datore di luce: * gloria a te. 3 volte.
Nessun commento:
Posta un commento